Op deze dag in 1864 worden vreedzame indianen uit Zuid-Cheyenne en Arapahoe afgeslacht door een groep kolonisten van kolonel John Chivington in Sand Creek, Colorado.
De oorzaken van het bloedbad in Sand Creek waren geworteld in het lange conflict over de controle over de Great Plains in het oosten van Colorado. Het Fort Laramie-verdrag van 1851 garandeerde eigendom van het gebied ten noorden van de Arkansas River aan de grens met Nebraska aan de Cheyenne en Arapahoe. Tegen het einde van het decennium stroomden golven van Euro-Amerikaanse mijnwerkers over de regio op zoek naar goud in de Rocky Mountains in Colorado, waardoor de middelen van de droge vlakten onder grote druk kwamen te staan. In 1861 waren de spanningen tussen nieuwe kolonisten en indianen stijgende lijn. Op 8 februari van dat jaar accepteerde een delegatie van Cheyenne, geleid door Chief Black Kettle, samen met enkele Arapahoe-leiders, een nieuwe regeling met de federale regering. De indianen veroverden het grootste deel van hun land, maar wisten een reservering van 600 vierkante mijl en lijfrente veilig te stellen. De delegatie redeneerde dat voortdurende vijandelijkheden hun onderhandelingsmacht in gevaar zouden brengen. In de gedecentraliseerde politieke wereld van de stammen vertegenwoordigden Black Kettle en zijn collega-afgevaardigden slechts een deel van de Cheyenne- en Arapahoe-stammen. Velen accepteerden deze nieuwe overeenkomst, het Verdrag van Fort Wise, niet.
Het nieuwe voorbehoud en de federale betalingen bleken niet in staat om de stammen te ondersteunen. Tijdens de burgeroorlog namen de spanningen weer toe en brak er sporadisch geweld uit tussen Anglos en indianen. In juni 1864 probeerde John Evans, gouverneur van het grondgebied van Colorado, wraakzuchtige indianen te isoleren door 'vriendelijke indianen' uit te nodigen om bij militaire forten te kamperen en voorzieningen en bescherming te ontvangen. Hij riep ook vrijwilligers op om de achtergelaten militaire leegte op te vullen toen de meeste reguliere legertroepen in Colorado tijdens de burgeroorlog naar andere gebieden werden gestuurd. In augustus 1864 ontmoetten Evans Black Kettle en verschillende andere leiders om een nieuwe vrede te smeden, en alle partijen vertrokken tevreden. Black Kettle verhuisde zijn band naar Fort Lyon, Colorado, waar de commandant hem aanmoedigde om in de buurt van Sand Creek te jagen. In wat alleen als een daad van verraad kan worden beschouwd, verplaatste Chivington zijn troepen naar de vlakten en op 29 november vielen ze de nietsvermoedende indianen aan, die mannen, vrouwen en kinderen verstrooiden en op jacht gingen. De slachtoffers weerspiegelen het eenzijdige karakter van het gevecht. Negen mannen van Chivington werden gedood; 148 van Black Kettle's volgelingen werden afgeslacht, meer dan de helft vrouwen en kinderen. De vrijwilligers uit Colorado keerden terug en doodden de gewonden, verminkten de lichamen en staken het dorp in brand.
De wreedheden begaan door de soldaten werden aanvankelijk geprezen, maar vervolgens veroordeeld toen de omstandigheden van het bloedbad opkwamen. Chivington nam ontslag uit het leger en brak zijn ontluikende politieke carrière af. Black Kettle overleefde en zette zijn vredesinspanningen voort. In 1865 accepteerden zijn volgelingen een nieuw reservaat in Indian Territory.
