Op deze dag in 1777 stemt het Continentale Congres om Thomas Mifflin te promoten; Arthur St. Clair; William Alexander, Lord Stirling; Adam Stephen; en Benjamin Lincoln tot de rang van generaal-majoor. Hoewel de promoties gedeeltelijk bedoeld waren om het aantal generaals van elke staat in evenwicht te brengen, vond brigadegeneraal Benedict Arnold dat er vijf juniorofficieren voor hem werden ontvangen en in reactie daarop dreigden af ​​te treden uit het Patriot-leger.

In een brief van 3 april 1777 schreef generaal George Washington aan Arnold vanuit zijn hoofdkwartier in Morristown, New Jersey, en bekende dat hij verrast was toen ik uw naam niet zag in de lijst met generaals. Omdat hij dacht dat het weglaten van de naam van Arnold een vergissing was, ontmoedigde Washington de teleurgestelde Arnold om geen haastige stap te zetten.

Tot ontsteltenis van Arnold hoorde hij al snel dat zijn opperbevelhebber ongelijk had, en hij diende zijn ontslag in bij het congres in juli 1777, maar trok het terug op aandringen van Washington. Ondanks de steun van George Washington, bleef Arnold zich ten onrechte over het hoofd zien door zijn superieuren. Uiteindelijk verraadde Arnold in 1780 zijn land door het door Patriot gehouden fort in West Point, New York, aan de Britten over te dragen. Met West Point in hun macht, zouden de Britten de kritische Hudson River Valley hebben gecontroleerd en New England van de rest van de koloniën hebben gescheiden. Zijn vrouw, Margaret, was een Loyalist en zou geen bezwaar hebben gemaakt tegen zijn plannen. Zijn plot was echter verijdeld en Arnold, de held van Ticonderoga en Saratoga, werd de beroemdste verrader in de Amerikaanse geschiedenis. Hij bleef aan de zijde van de Britten vechten in de revolutie en keerde na de oorlog terug naar Groot-Brittannië, waar hij in 1801 berooid stierf in Londen.