Inhoud
- Voor de grote migratie
- Grote migratie begint
- Geweldige migratie: leven voor migranten in de stad
- Impact van de grote migratie
De Grote Migratie was de verplaatsing van meer dan 6 miljoen Afro-Amerikanen van het platteland naar het noorden, het Midwesten en het Westen van ongeveer 1916 tot 1970. Verdreven uit hun huizen door onbevredigende economische kansen en harde segregationistische wetten, gingen veel zwarten naar het noorden , waar ze gebruik maakten van de behoefte aan industriële arbeiders die voor het eerst ontstonden tijdens de Eerste Wereldoorlog. Tijdens de Grote Migratie begonnen Afrikaanse Amerikanen een nieuwe plek voor zichzelf te bouwen in het openbare leven, waarbij ze actief raciale vooroordelen en economische, politieke en sociale uitdagingen het hoofd boden om een zwarte stedelijke cultuur te creëren die de komende decennia enorme invloed zou uitoefenen.
Voor de grote migratie
Na de burgeroorlog en het tijdperk van de wederopbouw werd de witte suprematie grotendeels hersteld in het zuiden in de jaren 1870 en het segregationistische beleid dat bekend staat als "Jim Crow" werd al snel de wet van het land.
Zuidelijke zwarten werden gedwongen hun brood te verdienen met het bewerken van het land vanwege zwarte codes en het sharecropping-systeem, dat weinig economische kansen bood, vooral nadat een bollikeverepidemie in 1898 massale oogstschade in het zuiden veroorzaakte.
En terwijl de Ku Klux Klan officieel was ontbonden in 1869, ging de KKK daarna ondergronds verder, en intimidatie, geweld en zelfs lynchen van zwarte zuiderlingen waren geen ongewone praktijken in de Jim Crow South.
Wist je dat? Rond 1916, toen de Grote Migratie begon, was een fabrieksloon in het stedelijke noorden meestal drie keer meer dan wat zwarten konden verwachten om het land in het landelijke zuiden te laten bewerken.
Grote migratie begint
Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak in Europa in 1914, hadden de geïndustrialiseerde stedelijke gebieden in het noorden, het Midwesten en het Westen te kampen met een tekort aan industriële arbeiders, omdat de oorlog een einde maakte aan het gestage tij van Europese immigratie naar de Verenigde Staten.
Met de oorlogsproductie in een hogere versnelling, lokten rekruuters Afrikaanse Amerikanen naar het noorden, tot ontsteltenis van blanke zuiderlingen. Zwarte kranten, vooral de veel gelezen Chicago verdediger’Gepubliceerde advertenties waarin de kansen in de steden van Noord en West worden vermeld, samen met succesverhalen van de eerste persoon.
Geweldige migratie: leven voor migranten in de stad
Tegen het einde van 1919 hadden ongeveer 1 miljoen zwarten het zuiden verlaten, meestal met de trein, boot of bus; een kleiner aantal had auto's of zelfs paardenkarren.
In het decennium tussen 1910 en 1920 groeide de zwarte bevolking van de grote noordelijke steden met grote percentages, waaronder New York (66 procent), Chicago (148 procent), Philadelphia (500 procent) en Detroit (611 procent).
Veel nieuwkomers vonden banen in fabrieken, slachthuizen en gieterijen, waar de arbeidsomstandigheden moeilijk en soms gevaarlijk waren. Vrouwelijke migranten hadden het moeilijker om werk te vinden, waardoor de concurrentie om binnenlandse arbeidsposities toenam.
Naast concurrentie om werk, was er ook concurrentie om woonruimte in steeds drukkere steden. Hoewel segregatie niet gelegaliseerd was in het noorden (zoals in het zuiden), waren racisme en vooroordelen toch wijdverbreid.
Nadat het Amerikaanse Hooggerechtshof raciale huisvestingsverordeningen in 1917 ongrondwettelijk had verklaard, sloten sommige woonwijken convenanten in waarbij blanke eigenaren van onroerend goed moesten instemmen om niet aan zwarten te verkopen; deze zouden legaal blijven totdat het Hof hen in 1948 neersloeg.
Stijgende huren in gescheiden gebieden, plus een heropleving van KKK-activiteit na 1915, verslechterden de zwart-witrelaties in het hele land. De zomer van 1919 begon in die tijd de grootste periode van interraciale strijd in de geschiedenis van de VS, waaronder een verontrustende golf van racerellen.
De meest serieuze was de Chicago Race Riot van 1919; het duurde 13 dagen en liet 38 mensen dood, 537 gewonden en 1.000 zwarte gezinnen zonder huizen.
Impact van de grote migratie
Als gevolg van spanningen in de woningbouw, hebben veel zwarten uiteindelijk hun eigen steden in grote steden gecreëerd, waardoor de groei van een nieuwe stedelijke, Afro-Amerikaanse cultuur werd gestimuleerd. Het meest prominente voorbeeld was Harlem in New York City, een voorheen geheel witte buurt die tegen de jaren 1920 zo'n 200.000 Afro-Amerikanen huisvestte.
De zwarte ervaring tijdens de Grote Migratie werd een belangrijk thema in de artistieke beweging die eerst bekend stond als de New Negro Movement en later als de Harlem Renaissance, die een enorme impact zou hebben op de cultuur van het tijdperk.
De Grote Migratie begon ook een nieuw tijdperk van toenemend politiek activisme onder Afro-Amerikanen, die na hun recht in het Zuiden een nieuwe plek voor zichzelf vonden in het openbare leven in de steden van het Noorden en het Westen.
De zwarte migratie vertraagde aanzienlijk in de jaren 1930, toen het land in de Grote Depressie zakte, maar opnieuw opkwam met de komst van de Tweede Wereldoorlog.
In 1970, toen de Great Migration eindigde, was de demografische impact ervan onmiskenbaar: terwijl in 1900 negen van de tien zwarte Amerikanen in het Zuiden woonden en drie op de vier op boerderijen woonden, in 1970 woonde het Zuiden met minder dan de helft van de Afrikaans-Amerikanen van het land, met slechts 25 procent woonachtig in de landelijke gebieden van de regio.
