Inhoud

• Ierland in de 19e eeuw
• Grote honger begint
• Legacy of the Potato Famine
• Irish Hunger Memorials
• bronnen

De Irish Potato Famine, ook bekend als de Grote Honger, begon in 1845 toen een schimmelachtig organisme werd genoemd Phytophthora infestans (of P. infestans) verspreidde zich snel over Ierland. De aantasting verwoestte tot de helft van de aardappeloogst in dat jaar, en ongeveer driekwart van de oogst in de komende zeven jaar. Omdat de pachtboeren van Ierland regeerden als een kolonie van Groot-Brittannië die sterk afhankelijk was van de aardappel als voedselbron, had de plaag een catastrofale impact op Ierland en zijn bevolking. Voordat het in 1852 eindigde, resulteerde de Aardappel hongersnood in de dood van ongeveer een miljoen Ieren door honger en aanverwante oorzaken, waarbij minstens nog een miljoen gedwongen werden hun vaderland te verlaten als vluchteling.

Ierland in de 19e eeuw

Met de ratificatie van de Acts of Union in 1801 werd Ierland effectief bestuurd als een kolonie van Groot-Brittannië tot aan de onafhankelijkheidsoorlog in het begin van de 20e eeuw. Samen stonden de gecombineerde naties bekend als het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland.

Als zodanig benoemde de Britse regering de uitvoerende staatshoofden van Ierland, respectievelijk bekend als de Lord Lieutenant en de Chief Secretary van Ierland, hoewel inwoners van het Emerald Isle vertegenwoordiging in het Parlement in Londen konden kiezen.

In totaal stuurde Ierland 105 vertegenwoordigers naar het Lagerhuis van het Parlement en 28 'collega's' (met de titel landeigenaren) naar het Hogerhuis, of het Hogerhuis.

Toch is het belangrijk op te merken dat het grootste deel van deze gekozen vertegenwoordigers landeigenaren van Britse origine en / of hun zonen waren. Bovendien werd het Ieren die het grootste deel van de autochtone bevolking van Ierland beoefenden, aanvankelijk verboden om grond te bezitten of te verhuren, te stemmen of een ambt te bekleden volgens de zogenaamde strafwetten.

Hoewel de strafwetten grotendeels werden ingetrokken tegen 1829, was hun impact op de Ierse samenleving en bestuur nog steeds voelbaar ten tijde van het begin van de aardappel hongersnood. Engelse en Anglo-Ierse families bezaten het grootste deel van het land, en de meeste Ierse katholieken werden gedegradeerd om te werken omdat pachtboeren gedwongen waren huur te betalen aan de landeigenaren.

Ironisch genoeg werd de aardappel minder dan 100 jaar vóór het begin van de hongersnood door de landheer in Ierland geïntroduceerd. Ondanks het feit dat slechts één aardappelras in het land werd geteeld (de zogenaamde "Irish Lumper"), werd het al snel een basisvoedsel voor de armen, vooral tijdens de koude wintermaanden.

Grote honger begint

Toen de gewassen in 1845 begonnen te mislukken, als gevolg van P. infestans infectie, Ierse leiders in Dublin verzochten koningin Victoria en het Parlement om actie te ondernemen, en in eerste instantie deden ze de intrekking van de zogenaamde "maïswetten" en hun tarieven voor graan, waardoor voedsel zoals maïs en brood onbetaalbaar was.

Toch konden deze veranderingen het groeiende probleem van de aardappelziekte niet compenseren. Met veel pachtboeren die niet in staat zijn om voldoende voedsel voor hun eigen consumptie te produceren, en de kosten van andere voorzieningen stijgen, stierven duizenden aan honger en honderdduizenden meer aan ziekte veroorzaakt door ondervoeding.

Complicerende zaken zijn verder, concluderen historici sindsdien, dat Ierland grote hoeveelheden voedsel bleef exporteren, voornamelijk naar Groot-Brittannië, tijdens de ziekte. In gevallen zoals vee en boter, suggereert onderzoek dat de export daadwerkelijk kan hebben nam toe tijdens de aardappel hongersnood.

Alleen al in 1847 geven records aan dat grondstoffen zoals erwten, bonen, konijnen, vis en honing nog steeds uit Ierland werden geëxporteerd, zelfs toen de Grote Honger het platteland verwoestte.

De aardappelgewassen herstelden zich pas in 1852 volledig. Tegen die tijd was de schade aangericht. Hoewel schattingen variëren, wordt aangenomen dat maar liefst 1 miljoen Ierse mannen, vrouwen en kinderen zijn omgekomen tijdens de hongersnood, en nog eens 1 miljoen emigreerden van het eiland om aan armoede en honger te ontsnappen, met veel landen in verschillende steden in Noord-Amerika en Groot-Brittannië.

Legacy of the Potato Famine

De exacte rol van de Britse regering in de Aardappel hongersnood en de nasleep ervan, of het de benarde situatie van de armen van Ierland uit boosaardigheid negeerde, of als hun collectieve inactiviteit en ontoereikende reactie kon worden toegeschreven aan incompetentie, wordt nog steeds besproken.

De betekenis van de aardappel hongersnood (of, in de Ierse taal, Een Gorta Mor) in de Ierse geschiedenis en haar bijdrage aan de Ierse diaspora van de 19e en 20e eeuw, staat buiten twijfel.

Tony Blair gaf in zijn tijd als Britse premier in 1997 een verklaring af waarin hij Ierland officieel verontschuldigde voor de manier waarop de Britse regering destijds met de crisis omging.

Irish Hunger Memorials

In de afgelopen jaren hebben steden waarnaar de Ieren uiteindelijk emigreerden tijdens en in de decennia na het evenement verschillende herdenkingen aan de verloren levens aangeboden. Boston, New York City, Philadelphia en Phoenix in de Verenigde Staten, evenals Montreal en Toronto in Canada, hebben Ierse hongerherinneringen opgericht, evenals verschillende steden in Ierland, Australië en Groot-Brittannië.

Daarnaast heeft Glasgow Celtic FC, een in Schotland gevestigd voetbalteam dat is opgericht door Ierse immigranten, van wie velen naar het land zijn gebracht als gevolg van de gevolgen van de Aardappel hongersnood, onlangs een herdenkingsflard op zijn uniform toegevoegd. op 30 september 2019 om de slachtoffers van de Grote Honger te eren.

Er is een Great Hunger Museum opgericht aan de Quinnipiac University in Hamden, Connecticut, als een bron voor mensen die informatie zoeken over de Aardappel hongersnood en de impact ervan, en voor onderzoekers die het evenement en de nasleep ervan willen verkennen.

bronnen

“De grote honger: wat was de Ierse aardappel hongersnood? Hoe was koningin Victoria betrokken, hoeveel mensen stierven en wanneer gebeurde het? 'TheSun.co.uk.
"Vertegenwoordiging van Ierland in het parlement." Noord-Amerikaanse beoordeling (via JSTOR).
"Exports in Famine Times." Het Great Hunger Museum van Ierland.
"De Ierse hongersnood." BBC.
"Blair verontschuldigt zich voor Irish Potato Famine." The Independent.
"Irish Famine Memorials." IrishFamineMemorials.com.
"Keltisch om het Ierse hongersnoodsymbool op hun hoepels te dragen om de grote honger te herdenken." Irish Post.
"Mournful, Angry Views of Ireland's Famine: A Review of Ireland's Great Hunger Museum, in Hamden." New York Times.