In de nacht van 20 augustus 1968 vallen ongeveer 200.000 Warschaupact-troepen en 5.000 tanks Tsjechoslowakije binnen om de "Praagse Lente", een korte periode van liberalisering in het communistische land, te vernietigen. Tsjechoslowakije protesteerden tegen de invasie met openbare demonstraties en andere niet-gewelddadige tactieken, maar ze waren geen partij voor de Sovjettanks. De liberale hervormingen van eerste secretaris Alexander Dubcek werden ingetrokken en 'normalisatie' begon onder zijn opvolger Gustav Husak.

Pro-Sovjet-communisten namen de controle over de democratische regering van Tsjechoslowakije in 1948. Sovjetleider Joseph Stalin legde zijn wil op aan de communistische leiders van Tsjechoslowakije en het land werd gerund als een stalinistische staat tot 1964, toen een geleidelijke trend naar liberalisering begon. Een bescheiden economische hervorming was echter niet genoeg voor veel Tsjechoslowakije en vanaf 1966 begonnen studenten en intellectuelen te ageren voor veranderingen in het onderwijs en een einde aan censuur. De problemen van eerste secretaris Antonin Novotny werden verergerd door oppositie van Slowaakse leiders, waaronder Alexander Dubcek en Gustav Husak, die de centrale regering ervan beschuldigden dat ze werd gedomineerd door Tsjechen.

In januari 1968 werd Novotny als eerste secretaris vervangen door Alexander Dubcek, die unaniem werd verkozen door het Tsjechoslowaakse Centrale Comité. Om zijn machtsbasis veilig te stellen, deed Dubcek een beroep op het publiek om steun te betuigen voor zijn voorgestelde hervormingen. Het antwoord was overweldigend en Tsjechische en Slowaakse hervormers namen het communistische leiderschap over.

In april onthulde het nieuwe leiderschap zijn 'actieprogramma', dat veelbelovende democratische verkiezingen, grotere autonomie voor Slowakije, vrijheid van meningsuiting en godsdienst, de afschaffing van censuur, een einde aan reisbeperkingen en belangrijke industriële en agrarische hervormingen beloofde. Dubcek verklaarde dat hij 'socialisme met een menselijk gezicht' aanbood. Het Tsjechoslowaakse publiek begroette de hervormingen vreugdevol en de lange stagnerende nationale cultuur van Tsjechoslowakije begon te bloeien tijdens wat bekend werd als de Praagse Lente. Eind juni werd een populaire petitie genaamd de "Two Thousand Words" gepubliceerd, waarin werd opgeroepen tot nog snellere vooruitgang naar volledige democratie. De Sovjetunie en haar satellieten Polen en Oost-Duitsland waren gealarmeerd door wat de dreigende ineenstorting van het communisme in Tsjechoslowakije leek te zijn.

Sovjetleider Leonid Brezhnev waarschuwde Dubcek om zijn hervormingen stop te zetten, maar de Tsjechoslowaakse leider werd gesterkt door zijn populariteit en verwierp de gesluierde bedreigingen.Dubcek weigerde in juli een speciale bijeenkomst van de Warschaupact-machten bij te wonen, maar op 2 augustus stemde hij ermee in om Brezhnev te ontmoeten in de Slowaakse stad Cierny. De volgende dag kwamen vertegenwoordigers van de Europese communistische partijen bijeen in de Slowaakse hoofdstad Bratislava, en er werd een mededeling uitgegeven waarin werd gesuggereerd dat de druk op Tsjechoslowakije zou worden verlicht in ruil voor een strengere controle over de pers.

In de nacht van 20 augustus vielen echter bijna 200.000 Sovjet-, Oost-Duitse, Poolse, Hongaarse en Bulgaarse troepen Tsjechoslowakije binnen met de grootste inzet van militaire strijdkrachten in Europa sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. Gewapend verzet tegen de invasie was te verwaarlozen, maar demonstranten gingen onmiddellijk de straat op en sloegen straatnaamborden af ​​in een poging de indringers te verwarren. In Praag bewogen Warschau Pact-troepen om de controle over televisie- en radiostations te grijpen. Op Radio Praag weigerden journalisten het station op te geven en werden ongeveer 20 mensen gedood voordat het werd gevangen genomen. Andere stations gingen ondergronds en slaagden erin enkele dagen uit te zenden voordat hun locaties werden ontdekt.

Dubcek en andere regeringsleiders werden vastgehouden en overgebracht naar Moskou. Ondertussen bleven er op straat demonstraties plaatsvinden en werden meer dan 100 demonstranten doodgeschoten door troepen uit het Warschaupact. Veel buitenlandse landen, waaronder China, Joegoslavië en Roemenië, veroordeelden de invasie, maar er werd geen grote internationale actie ondernomen. Veel van de intellectuele en zakelijke elite van Tsjechoslowakije vluchtten massaal naar het Westen.

Op 27 augustus keerde Dubcek terug naar Praag en kondigde in een emotionele toespraak aan dat hij ermee ingestemd had zijn hervormingen in te perken. Harde communisten namen posities in in zijn regering en Dubcek werd geleidelijk gedwongen zijn progressieve assistenten af ​​te wijzen. Hij raakte steeds meer geïsoleerd van zowel het publiek als zijn regering. Nadat anti-Sovjetrellen uitbraken in april 1969, werd hij als eerste secretaris verwijderd en vervangen door Gustav Husak, een 'realist' die bereid was met de Sovjets samen te werken. Dubcek werd later uit de Communistische Partij verbannen en maakte een bosinspecteur gevestigd in Bratislava.

In 1989, toen communistische regeringen in Oost-Europa instortten, werd Praag opnieuw het toneel van demonstraties voor democratische hervormingen. In december 1989 gaf de regering van Gustav Husak toe dat er een parlement met meerdere partijen werd gevraagd. Husak nam ontslag en voor het eerst in bijna twee decennia keerde Dubcek terug naar de politiek als voorzitter van het nieuwe parlement, dat vervolgens toneelschrijver en voormalig dissident Vaclav Havel koos als president van Tsjechoslowakije. Havel was beroemd geworden tijdens de Praagse lente, en na het harde optreden van de Sovjet-Unie werden zijn stukken verboden en zijn paspoort in beslag genomen.