Op 27 juni 1950 kondigt president Harry S. Truman aan dat hij Amerikaanse lucht- en zeestrijdkrachten beveelt naar Zuid-Korea om de democratische natie te helpen bij het afwijzen van een invasie door het communistische Noord-Korea. De Verenigde Staten voerden de grote militaire operatie uit, legde hij uit, om een resolutie van de Verenigde Naties af te dwingen die een einde maakt aan de vijandelijkheden en de verspreiding van het communisme in Azië te stoppen. Naast het bestellen van Amerikaanse troepen naar Korea, heeft Truman ook de Amerikaanse 7e vloot naar Formosa (Taiwan) ingezet om te waken tegen invasie door communistisch China en beval een versnelling van militaire hulp aan Franse troepen die communistische guerrillastrijders in Vietnam bestrijden.
Op de Yalta-conferentie tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog kwamen de Verenigde Staten, de USSR en Groot-Brittannië overeen Korea in twee afzonderlijke bezettingszones te verdelen. Het land werd verdeeld langs de 38e breedtegraad, met Sovjettroepen die de noordelijke zone bezetten en Amerikanen gestationeerd in het zuiden. In 1947 riepen de Verenigde Staten en Groot-Brittannië op tot vrije verkiezingen in heel Korea, maar de Sovjets weigerden hieraan te voldoen. In mei 1948 werd de Koreaanse Democratische Volksrepubliek een communistische staat uitgeroepen in Noord-Korea. In augustus werd de Democratische Republiek Korea opgericht in Zuid-Korea. Tegen 1949 hadden zowel de Verenigde Staten als de USSR het grootste deel van hun troepen teruggetrokken van het Koreaanse schiereiland.
Bij het ochtendgloren op 25 juni 1950 (24 juni in de Verenigde Staten en Europa) vielen 90.000 communistische troepen van het Noord-Koreaanse Volksleger Zuid-Korea binnen via de 38e breedtegraad, waarbij ze de troepen van de Republiek Korea volledig overrompelden en in een haast gooiden zuidelijke retraite. Op de middag van 25 juni kwam de VN-Veiligheidsraad in een noodsessie bijeen en keurde hij een resolutie van de VS goed waarin werd opgeroepen tot "onmiddellijke beëindiging van de vijandelijkheden" en de terugtrekking van Noord-Koreaanse troepen naar de 38e parallel. Destijds boycotte de USSR de Veiligheidsraad over de weigering van de VN om de Volksrepubliek China toe te laten en miste zo haar kans om een veto uit te spreken over deze en andere cruciale VN-resoluties.
Op 27 juni kondigde president Truman aan de natie en de wereld aan dat Amerika zou ingrijpen in het Koreaanse conflict om de verovering van een onafhankelijke natie door het communisme te voorkomen. Truman suggereerde dat de USSR achter de Noord-Koreaanse invasie zat, en in feite hadden de Sovjets stilzwijgend toestemming gegeven voor de invasie, die werd uitgevoerd met door Sovjet gemaakte tanks en wapens. Ondanks de angst dat Amerikaanse interventie in Korea zou kunnen leiden tot open oorlog tussen de Verenigde Staten en Rusland na jaren van "koude oorlog", werd de beslissing van Truman met overweldigende goedkeuring van het Congres en het Amerikaanse publiek ontvangen. Truman vroeg niet om een oorlogsverklaring, maar het Congres stemde om het ontwerp uit te breiden en gaf Truman toestemming om reservisten op te roepen.
Op 28 juni kwam de Veiligheidsraad opnieuw bijeen en nam in de voortdurende afwezigheid van de Sovjetunie een Amerikaanse resolutie aan waarin het gebruik van geweld tegen Noord-Korea werd goedgekeurd. Op 30 juni stemde Truman in met de Amerikaanse grondtroepen naar Korea, en op 7 juli beval de Veiligheidsraad aan dat alle in Korea gezonden Amerikaanse strijdkrachten onder Amerikaans bevel zouden worden geplaatst. De volgende dag werd generaal Douglas MacArthur benoemd tot commandant van alle U.N.-troepen in Korea.
In de eerste maanden van de oorlog trokken de door de VS geleide U.N.-troepen snel op tegen de Noord-Koreanen, maar Chinese communistische troepen kwamen in oktober in de strijd en wierpen de geallieerden in een overhaaste terugtocht. In april 1951 ontsloeg Truman MacArthur van zijn bevel nadat hij publiekelijk had gedreigd China te bombarderen in strijd met het verklaarde oorlogsbeleid van Truman. Truman vreesde dat een escalatie van vechten met China de Sovjetunie zou betrekken in de Koreaanse oorlog.
In mei 1951 werden de communisten teruggedrongen naar de 38e breedtegraad en de gevechtslinie bleef in die nabijheid voor de rest van de oorlog. Op 27 juli 1953, na twee jaar onderhandelen, werd een wapenstilstand getekend, die de oorlog beëindigde en de 1945-divisie van Korea herstelde die nog steeds bestaat. Ongeveer 150.000 troepen uit Zuid-Korea, de Verenigde Staten en deelnemende Amerikaanse naties werden gedood in de Koreaanse oorlog, en er stierven maar liefst een miljoen Zuid-Koreaanse burgers. Naar schatting 800.000 communistische soldaten werden gedood en meer dan 200.000 Noord-Koreaanse burgers stierven.
Het oorspronkelijke aantal Amerikaanse troepen dat verloren '54,246 gedood 'werd controversieel toen het Pentagon in 2019 erkende dat alle Amerikaanse troepen die tijdens de periode van de Koreaanse oorlog over de hele wereld waren gedood, in dat aantal waren opgenomen. Bijvoorbeeld, elke Amerikaanse soldaat die sneuvelde bij een auto-ongeluk overal in de wereld van juni 1950 tot juli 1953 werd beschouwd als een slachtoffer van de Koreaanse oorlog. Als deze sterfgevallen worden afgetrokken van het totaal van 54.000, waardoor alleen de Amerikanen die stierven (om welke reden dan ook) in het Koreaanse operatietheater, de totale Amerikaanse doden in de Koreaanse oorlog 36.516 zijn.
