Inhoud

• De twee koreas
• De Koreaanse oorlog en de koude oorlog
• "Geen vervanging voor overwinning"?
• De Koreaanse oorlog bereikt een patstelling
• Slachtoffers van de Koreaanse oorlog
• FOTOGALERIJEN
• Koreaanse oorlog

Op 25 juni 1950 begon de Koreaanse oorlog toen ongeveer 75.000 soldaten van het Noord-Koreaanse Volksleger de 38e breedtegraad binnenstroomden, de grens tussen de door de Sovjet-Republiek gesteunde Democratische Volksrepubliek Korea in het noorden en de pro-Westelijke Republiek Korea om het zuiden. Deze invasie was de eerste militaire actie van de Koude Oorlog. In juli waren Amerikaanse troepen namens Zuid-Korea de oorlog ingegaan. Wat Amerikaanse functionarissen betrof, was het een oorlog tegen de krachten van het internationale communisme zelf. Na wat vroeg heen en weer rijden over de 38e breedtegraad, staken de gevechten uit en vielen slachtoffers op zonder iets te tonen voor hen. Ondertussen werkten Amerikaanse functionarissen angstig om een ​​soort wapenstilstand met de Noord-Koreanen te vormen. Het alternatief, vreesden ze, zou een bredere oorlog met Rusland en China zijn, of zelfs, zoals sommigen gewaarschuwd, Wereldoorlog III. Uiteindelijk kwam in juli 1953 een einde aan de Koreaanse oorlog. In totaal verloren ongeveer 5 miljoen soldaten en burgers het leven tijdens de oorlog. Het Koreaanse schiereiland is vandaag nog steeds verdeeld.

De twee koreas

"Als de beste geesten ter wereld erop uit waren ons de slechtst mogelijke locatie ter wereld te vinden om deze verdomde oorlog te bestrijden," zei de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Dean Acheson (1893-1971) ooit, "de unanieme keuze zou Korea zijn geweest . 'Het schiereiland was bijna per ongeluk in de schoot van Amerika beland. Sinds het begin van de 20e eeuw maakte Korea deel uit van het Japanse rijk, en na de Tweede Wereldoorlog was het aan de Amerikanen en de Sovjets om te beslissen wat er moest worden gedaan met het imperiale bezit van hun vijand. In augustus 1945 verdeelden twee jonge assistenten op het ministerie van Buitenlandse Zaken het Koreaanse schiereiland langs de 38e parallel in tweeën. De Russen bezetten het gebied ten noorden van de lijn en de Verenigde Staten bezetten het gebied ten zuiden ervan.

Wist je dat? In tegenstelling tot de Tweede Wereldoorlog en Vietnam kreeg de Koreaanse oorlog niet veel media-aandacht in de Verenigde Staten. De meest bekende weergave van de oorlog in de populaire cultuur is de televisieserie "M * A * S * H", die zich afspeelde in een veldhospitaal in Zuid-Korea. De serie liep van 1972 tot 1983 en de laatste aflevering was de meest bekeken tv-geschiedenis.

Tegen het einde van het decennium hadden zich twee nieuwe staten op het schiereiland gevormd. In het zuiden genoot de anti-communistische dictator Syngman Rhee (1875-1965) de terughoudende steun van de Amerikaanse regering; in het noorden genoot de communistische dictator Kim Il Sung (1912-1994) de iets enthousiaste steun van de Sovjets. Geen van beide dictators was tevreden om aan zijn zijde van de 38e parallel te blijven en grens schermutselingen waren gebruikelijk. Bijna 10.000 Noord- en Zuid-Koreaanse soldaten werden in de strijd gedood voordat de oorlog begon.

De Koreaanse oorlog en de koude oorlog

Toch kwam de Noord-Koreaanse invasie als een alarmerende verrassing voor Amerikaanse functionarissen. Wat hen betreft was dit niet alleen een grensconflict tussen twee onstabiele dictaturen aan de andere kant van de wereld. In plaats daarvan vreesden velen dat dit de eerste stap was in een communistische campagne om de wereld over te nemen. Om deze reden werd niet-interventie door veel topbeslissers niet als een optie beschouwd. (In april 1950 had een rapport van de Nationale Veiligheidsraad, bekend als NSC-68, aanbevolen dat de Verenigde Staten militair geweld gebruiken om het communistische expansionisme te "bevatten" overal waar het leek te gebeuren, "ongeacht de intrinsieke strategische of economische waarde van de landen in kwestie. ”)

"Als we Korea in de steek laten," zei president Harry Truman (1884-1972), "zullen de Sovjets gewoon doorgaan en de een na de ander verzwelgen." De strijd op het Koreaanse schiereiland was een symbool van de wereldwijde strijd tussen oost en oost west, goed en kwaad. Toen het Noord-Koreaanse leger Seoul, de Zuid-Koreaanse hoofdstad, binnendrong, maakten de Verenigde Staten hun troepen gereed voor een oorlog tegen het communisme zelf.

Aanvankelijk was de oorlog een defensieve, een oorlog om de communisten uit Zuid-Korea te krijgen en het ging slecht met de geallieerden. Het Noord-Koreaanse leger was goed gedisciplineerd, goed opgeleid en goed uitgerust; Rhee's strijdkrachten waren daarentegen bang, verward en leken geneigd het slagveld te ontvluchten bij elke provocatie. Het was ook een van de heetste en droogste zomers ooit, en wanhopige Amerikaanse soldaten werden vaak gedwongen om water te drinken uit rijstvelden die waren bemest met menselijk afval. Dientengevolge vormden gevaarlijke darmziekten en andere ziekten een constante bedreiging.

Tegen het einde van de zomer hadden president Truman en generaal Douglas MacArthur (1880-1964), de commandant van het Aziatische theater, een nieuwe reeks oorlogsdoelen vastgesteld. Nu, voor de geallieerden, was de Koreaanse oorlog offensief: het was een oorlog om het noorden van de communisten te “bevrijden”.

Aanvankelijk was deze nieuwe strategie een succes. Een amfibische aanval op Inchon duwde de Noord-Koreanen uit Seoul en terug naar hun kant van de 38e parallel. Maar toen Amerikaanse troepen de grens overstaken en naar het noorden trokken richting de Yalu-rivier, de grens tussen Noord-Korea en het communistische China, begonnen de Chinezen zich zorgen te maken over wat ze 'gewapende agressie tegen Chinees grondgebied' noemden. Chinese leider Mao Zedong (1893) -1976) stuurde troepen naar Noord-Korea en waarschuwde de Verenigde Staten om weg te blijven van de grens van Yalu tenzij het volledige oorlog wilde

"Geen vervanging voor overwinning"?

Dit was iets dat president Truman en zijn adviseurs beslist niet wilden: ze waren ervan overtuigd dat een dergelijke oorlog zou leiden tot Sovjet-agressie in Europa, de inzet van atoomwapens en miljoenen zinloze doden. Voor generaal MacArthur vertegenwoordigde alles behalve deze bredere oorlog 'verzoening', een onacceptabel gewricht onder de communisten.

Terwijl president Truman een manier zocht om oorlog met de Chinezen te voorkomen, deed MacArthur alles wat hij kon om het uit te lokken. Uiteindelijk stuurde hij in maart 1951 een brief aan Joseph Martin, een leider van het republikeinse huis die de steun van MacArthur deelde voor de volledige oorlog tegen China en op wie kon worden gerekend om de brief naar de pers te lekken. "Er is," schreef MacArthur, "geen vervanging voor de overwinning" tegen het internationale communisme.

Voor Truman was deze brief de laatste druppel. Op 11 april ontsloeg de president de generaal voor insubordinatie.

De Koreaanse oorlog bereikt een patstelling

In juli 1951 begonnen president Truman en zijn nieuwe militaire commandanten vredesbesprekingen in Panmunjom. Toch gingen de gevechten verder langs de 38e parallel terwijl de onderhandelingen stagneerden. Beide partijen waren bereid een staakt-het-vuren te accepteren dat de 38e parallelle grens handhaafde, maar ze konden het niet eens worden over de vraag of krijgsgevangenen gedwongen moeten worden "gerepatrieerd". (De Chinezen en de Noord-Koreanen zeiden ja; de Verenigde Staten zeiden nee.) Eindelijk , na meer dan twee jaar onderhandelen, ondertekenden de tegenstanders op 27 juli 1953 een wapenstilstand. Door de overeenkomst konden de krijgsgevangenen blijven waar ze wilden; tekende een nieuwe grens in de buurt van de 38e parallel die Zuid-Korea een extra 1.500 vierkante mijl van grondgebied gaf; en creëerde een 2-mijl brede "gedemilitariseerde zone" die nog steeds bestaat.

Slachtoffers van de Koreaanse oorlog

De Koreaanse oorlog was relatief kort maar uitzonderlijk bloedig. Bijna 5 miljoen mensen stierven. Meer dan de helft van deze ongeveer 10 procent van de vooroorlogse bevolking van Korea waren burgers. (Dit aantal burgerslachtoffers was hoger dan dat van de Tweede Wereldoorlog en Vietnam.) Bijna 40.000 Amerikanen stierven in actie in Korea, en meer dan 100.000 raakten gewond.

FOTOGALERIJEN

Koreaanse oorlog