De Eerste Wereldoorlog eindigde officieel met de ondertekening van het Verdrag van Versailles op 28 juni 1919. Onderhandeld tussen de geallieerde mogendheden met weinig deelname door Duitsland, zijn 15 delen en 440 artikelen opnieuw toegewezen Duitse grenzen en toegewezen aansprakelijkheid voor reparaties. Na vijf jaar strikte handhaving hebben de Fransen ingestemd met de wijziging van belangrijke bepalingen. Duitsland stemde ermee in om reparaties te betalen in het kader van het Dawes-plan en het Young-plan, maar die plannen werden geannuleerd in 1932, en Hitlers machtspositie en daaropvolgende acties maakten de resterende bepalingen van het verdrag ongedaan.
Het verdrag, gesloten tussen januari en juni 1919 in Parijs, werd geschreven door de geallieerden met vrijwel geen deelname van de Duitsers.
De onderhandelingen brachten een tweedeling aan het licht tussen de Fransen, die Duitsland uit elkaar wilden halen om het onmogelijk te maken de oorlog met Frankrijk te vernieuwen, en de Britten en Amerikanen, die geen pres voor een nieuwe oorlog wilden creëren. Het uiteindelijke verdrag omvatte 15 delen en 440 artikelen. Deel I creëerde het Verbond van de Nieuwe Volkenbond, waaraan Duitsland pas in 1926 mocht toetreden. Deel II specificeerde de nieuwe grenzen van Duitsland, waardoor Eupen-Malmedy naar België, Elzas-Lotharingen terug naar Frankrijk, substantiële oostelijke districten naar Polen, Memel naar Litouwen en grote delen van Sleeswijk naar Denemarken. Deel III bepaalde een gedemilitariseerde zone en scheidde de Saar van Duitsland gedurende 15 jaar.
Deel IV ontdeed Duitsland van al zijn koloniën, en Deel V verminderde de strijdkrachten van Duitsland tot zeer lage niveaus en verbood Duitsland om bepaalde klassen wapens te bezitten, terwijl het de Bondgenoten ook verplichtte zich uiteindelijk te ontwapenen. Deel VIII legde de aansprakelijkheid van Duitsland voor herstelbetalingen vast zonder een specifiek cijfer te vermelden en begon met artikel 231, waarin Duitsland de verantwoordelijkheid van zichzelf en zijn bondgenoten aanvaardde voor de verliezen en schade van de geallieerden "als gevolg van de oorlog die hun door de agressie werd opgelegd van Duitsland en haar bondgenoten. ”Deel IX legde tal van andere financiële verplichtingen op aan Duitsland.
De Duitse regering heeft het verdrag onder protest ondertekend. Rechtse Duitse partijen vielen het aan als een verraad en terroristen hebben verschillende politici vermoord die zij als verantwoordelijk beschouwden. De Amerikaanse senaat weigerde het verdrag te ratificeren en de Amerikaanse regering nam geen verantwoordelijkheid voor de meeste bepalingen.
Vijf jaar lang probeerden de Fransen en de Belgen het verdrag behoorlijk strikt te handhaven, wat in 1922 leidde tot hun bezetting van het Ruhrgebied. In 1924 dwong de Anglo-Amerikaanse financiële druk Frankrijk echter om zijn doelen te verlagen en de bezetting te beëindigen, en de Fransen stemden in met het wijzigen van belangrijke bepalingen van het verdrag in een reeks nieuwe overeenkomsten.
Duitsland kwam in 1924 en 1929 overeen reparaties te betalen onder het Dawes-plan en het Young Plan, maar de grote depressie leidde tot de annulering van reparaties in 1932. De geallieerden evacueerden het Rijnland in 1930. Duitsland schond veel ontwapeningsbepalingen van deel V in de jaren 1920 en Hitler veroordeelde het verdrag in 1935. Van maart 1937 tot maart 1939 vernietigde Hitler de territoriale bepalingen van het verdrag met betrekking tot Oostenrijk, Tsjechoslowakije en Memel, met ten minste de stilzwijgende instemming van de westerse mogendheden. Op 1 september 1939 viel hij Polen aan om die grens ook te veranderen.
Men kan nooit weten of een strenge Frans-Britse handhaving van het oorspronkelijke verdrag of een genereuzer verdrag een nieuwe oorlog zou hebben voorkomen. Zeker, de Britse en Amerikaanse regeringen probeerden na 1945 veel van de problemen te vermijden die door het Verdrag van Versailles waren opgeworpen - vooral wat betreft herstelbetalingen 'en de verdeling van Duitsland en de Koude Oorlog stelde hen in staat om de westelijke zones royaal te herbouwen en te integreren in een westerse alliantie zonder de angst voor Duitse agressie te hernieuwen. Ondertussen hebben ze bepaalde fundamentele kwesties zo lang uitgesteld dat er nooit een formeel vredesverdrag is geschreven om de Tweede Wereldoorlog te beëindigen.
DAVID KAISER
The Reader's Companion to Military History. Uitgegeven door Robert Cowley en Geoffrey Parker. Copyright © 1996 door Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. Alle rechten voorbehouden.
